Pomimo, że wielu z nas niejednokrotnie o niej słyszało, nie do końca zdajamy sobie sprawę, co dokładnie oznacza. Udzielanie pomocy psychologiczno-pedagogicznej określa Rozporządzenie Ministra Edukacji Naroppdowej z dnia 9 sierpnia 2017 r. w sprawie zasad organizacji i udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach. Dokument ten definiuje pomoc psychologiczno-pedagogiczną w następujący sposób: Pomoc psychologiczno-pedagogiczna udzielana uczniowi (…) polega na rozpoznawaniu i zaspokajaniu indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych ucznia oraz rozpoznawaniu indywidualnych możliwości psychofizycznych ucznia i czynników środowiskowych wpływających na jego funkcjonowanie w przedszkolu, szkole i placówce, w celu wspierania potencjału rozwojowego ucznia i stwarzania warunków do jego aktywnego i pełnego uczestnictwa w życiu przedszkola, szkoły i placówki oraz w środowisku społecznym.

W codziennej pracy dydaktyczno–wychowawczej z uczniem bierzemy pod uwagę jego indywidualne możliwości i predyspozycje, staramy się zminimalizować trudności w nauce oraz zwiększyć motywację do dalszego rozwoju.

Organizując pomoc psychologiczno–pedagogiczną dla naszych uczniów stawiamy sobie do realizacji dwa główne cele:

1. Dostrzec w porę każdego ucznia, który ma problemy i pomóc mu je rozwiązać.

2. Rozwijać pasje, zdolności i zainteresowania młodzieży.

Zgodnie z prawem oświatowym pomocy psychologiczno–pedagogicznej udzielają nauczyciele, wychowawcy, pedagog szkolny, psycholog, logopeda oraz nauczyciele specjaliści. Wszystkie działania odbywają się za zgodą i we współpracy z rodzicami uczniów. Współpracujemy również z poradnią psychologiczno–pedagogiczną oraz organizacjami pozarządowymi działającymi na rzecz rodziny, dzieci i młodzieży.

Korzystanie z pomocy psychologiczno – pedagogicznej jest dobrowolne i nieodpłatne.

Kto może skorzystać z pomocy psychologiczno – pedagogicznej

1. Obligatoryjnie uczniowie posiadający opinie wydane przez poradnie psychologiczno – pedagogiczne lub orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego, a zatem uczniowie:

• niepełnosprawni,
• zagrożeni niedostosowaniem społecznym,
• niedostosowani społecznie,
• ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się (dysleksja),
• szczególnie zdolni,
• przewlekle chorzy,
• przeżywający niepowodzenia szkolne,
• z zaburzeniami komunikacji językowej,
• będący w trudnej sytuacji bytowej, kryzysowej lub traumatycznej,
• mający trudności adaptacyjne związane z różnicami kulturowymi lub ze zmianą środowiska edukacyjnego.

2. Każdy uczeń, który nie posiada opinii lub orzeczenia, a z różnych przyczyn potrzebuje pomocy, również może skorzystać z oferty pomocy psychologiczno–pedagogicznej w naszych szkołach. Jeżeli jest pełnoletni, może sam wystąpić o objęcie go pomocą. W innym przypadku o pomoc wnioskują rodzice ucznia bądź nauczyciele za zgodą rodziców.

Dla uczniów posiadających opinie z poradni psychologiczno–pedagogicznych oraz tych, którzy zostali zgłoszeni do objęcia pomocą przez rodziców, nauczycieli lub z własnej inicjatywy, zostają organizowane różne formy pomocy. Oferta proponowanych przez szkołę działań wspierających zostaje przedstawiona rodzicom ucznia lub pełnoletniemu uczniowi

Dla uczniów posiadających orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego zostaje opracowany Indywidualny Program Edukacyjny (na podstawie Wielospecjalistycznej Diagnozy Poziomu Funkcjonowania Ucznia). IPET wraz z zaproponowanymi w nim formami wsparcia zostaje przedstawiony rodzicom ucznia w celu akceptacji. Po wyrażeniu przez rodziców zgody następuje realizacja programu przez dany etap edukacyjny - czas nauki w Liceum, Technikum lub Szkole Branżowej I stopnia. Każdy uczeń posiadający orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego uczestniczy w indywidualnych zajęciach rewalidacyjnych w wymiarze dwóch godzin tygodniowo.

Czas udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej zależy od ucznia, jego zaangażowania, motywacji, możliwości psychofizycznych oraz zaspokojenia potrzeb psychoemocjonalnych. Pomoc psychologiczno-pedagogiczna trwa najczęściej do momentu osiągnięcia przez ucznia równowagi edukacyjno-wychowawczej. Niekiedy następuje to po kilku tygodniach, a czasami ciągnie się latami.

Pomoc psychologiczno-pedagogiczna jest najbardziej skuteczna wtedy, kiedy ze szkołą współpracuje rodzina ucznia, kiedy jest jasno określony cel i wiadomo, w jaki sposób będzie on osiągany. Brak porozumienia szkoły z rodziną nie przyniesie szybko oczekiwanego efektu. Warto, by uczeń czuł, że osobom z jego najbliższego toczenia zależy na nim, że chcą mu pomóc i go wspierają.

Formy udzielania pomocy psychologiczno–pedagogicznej

Zajęcia dydaktyczno – wyrównawcze

Zajęcia dydaktyczno – wyrównawcze z elementami terapii

Zajęcia rozwijające kompetencje społeczno-emocjonalne

Zajęcia rozwijające uzdolnienia uczniów

Zajęcia związane z wyborem kierunku kształcenia i zawodu oraz planowaniem kształcenia i kariery zawodowej .

Porady i konsultacje w zakresie:

• problemów wychowawczych i edukacyjnych uczniów,
• interpretacji treści opinii i orzeczeń wydawanych przez poradnie psychologiczno-pedagogiczne,
• sposobów dostosowania wymagań edukacyjnych do potrzeb możliwości uczniów,
• wsparcia uczniów, rodziców i nauczycieli,
• sposobów radzenia sobie ze stresem, sytuacjami trudnymi i kryzysowymi,
• możliwości uzyskania specjalistycznego wsparcia,
• innych, w zależności od potrzeb.

Specjalistyczne zajęcia rewalidacyjne prowadzone przez logopedę, oligofrenopedagoga.

Terapia prowadzona jest z wykorzystaniem nowoczesnego sprzętu specjalistycznego oraz programów opracowywanych indywidualnie dla każdego ucznia lub grupy uczniów.

Wykorzystujemy:

• BIOFEEDBACK
• NEUROFORMĘ – trening funkcji poznawczych oraz ćwiczenia ruchowe

OFERTA DLA RODZICÓW !!!

Szkolny pedagog i psycholog oferują wsparcie rodzicom, którzy:

• przeżywają trudności w relacji ze swoim dorastającym dzieckiem,
• mają dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych,
• mają poczucie bezradności w roli rodzica,
• trudno jest im poradzić sobie z uczuciami i emocjami,
• potrzebują wsparcia innych osób w radzeniu sobie z problemami wychowawczymi

 Celem tych działań jest uczenie rodziców praktycznych umiejętności budowania prawidłowych relacji z dziećmi, nauka umiejętności lepszego porozumiewania się,  wspieranie rodziców  w radzeniu sobie w codziennych trudnościach wychowawczych, refleksja nad własną postawą wychowawczą. Najważniejsze w tym wszystkim jest to, aby mieć świadomość, że każdy uczeń i rodzic może liczyć na pomoc szkoły i innych instytucji w obliczu pojawiających się problemów w nauce i wychowaniu.